लिहावे म्हणतो काही
पण सुचत काही नाही
माझ्यावाचून अपुरा तू
प्रेरणा सांगून जाई
माझ्या हृदयाची स्पंदने
तुझा हळुवार श्वास
प्रणयी संगीताचा जणू
एक नवा आभास
तुझी जागा मनामध्ये
अपुरीच राहिली
फुल खुडलेल्या देठाला का
कधी पुन्हा कळी आली?
लोचनिचे शब्द माझे
तूच घ्यावे जाणुनी
शब्द जाती दूर दूर
स्पर्शिता ही लेखणी
दृष्ट लागण्याजोगी
तुझ्या गालावरची खळी
जपून ठेव जशी काही
मोगऱ्याची कळी
रात्री कधी कळीचे
उमलून फुल झाले
आरशात पाहताना
मी यौवनात आले
पत्रातल्या शब्दांना
अर्थ मुळी नसतात
रिकाम्या जागा तेवढ्या
काही सांगून जातात
आताशा डोळ्यात
आषाढ मेघ येऊन वसलाय
मनात मात्र माझ्या
वैशाख वणवा पेटलाय
रात्रभर जागून चंद्राने
चांदण्यांचे पीक राखले
पहाटेस मात्र सूर्याने
सारेच चोरून नेले
No comments:
Post a Comment