कधी कधी अबोल्यातही
शब्दांची गंगा वाहते
न वाजलेल्या टाळीतही
दडुन एक दाद असते
गळ्यातून ओठावर येण्या
शब्द आतुर असतात
जीभ अडखळते कधी
कधी दात आड येतात
आपलेच दात आपलेच ओठ
घेती आपला आपणच चावा
ओघळणारं रक्तही आपलंच
मग राग कुणावर यावा
सुरेश नायर
१०/२०१३
No comments:
Post a Comment