नौका

शंखमुखम येथील किनाऱ्यावर घेतलेल्या फोटोवरून सुचलेली कविता...

नववधूपरी नटूनी थटूनी, तीरावरल्या वाळूवरती

वाट पाहते मी एकांती, कधी सागरा येईल भरती

स्थिर जरी हा असे किनारा, वाळू देई ऊब निवारा

तरी न वाटे मनी दिलासा, खिळून दृष्टी असे सागरा

तीरावर जरी माहेर माझे, पाण्यावर संसार विराजे

लेणे ल्याले सौभाग्याचे, नितळ, अथांग सागराचे

वादळ, वारा, विशाल लाटा, वाहीन त्यातून काढीत वाटा

भय, काळजीस देऊन फाटा, सागर असता पाठीराखा

जन्मच सारा असाच जावा, हसत गात नित हिंदोळावा

एके दिनी मग विलीन व्हावा, सागरहृदयी खोल तळाला

Like a newlywed bride, I await on the sandshore

All alone by myself, for the high tide to return

The shore offers stability, the sand, warmth & comfort

The mind still feels restless, eyes remain focused on the ocean

The shore is my parental home, the water is my marital abode

I remain committed forever, to the clear, vast ocean

Through storms & churning waves, I will wade finding my way

Without fear or any worries, The ocean, my guarding companion

Let the life be spent this way, Smiling, Singing, Swaying

Until one day I will lay to rest, Deep under, in the heart of the ocean

Suresh Nair