Inspired by the mood and atmosphere of T. S. Eliot's poem "Rhapsody on a Windy Night". That poem is much deeper about memories and boredom/ futility of everyday life.
निरव मध्यरात्र, अंधूकसा निर्जन रस्ता
एखाद कुठेसा, दिवा जळे लुकलूकता
दुरून कुणी पुसटसे, हलकेच खाकरते
दबकत एक काळे, मांजर आडवे जाते
दिवसाची ती गजबज, वाहनांची येजा
रात्रीच्या समयी, ना खुणा उरे कशाच्या
रित्या उंच इमारतीत, दिवे लखलखलेले
बाहेर धुरकट अंधारात, सारे ओसाडलेले
अब्जावधींच्या इथे, होतात उलाढाली
झोपत असतात रात्री, फुटपाथवर कोणी
विराण वाळवंट की वारूळ प्रत्येक शहर
विरोधाचा चाले जिथे, खेळ रात्रौप्रहर
सुरेश नायर
No comments:
Post a Comment