रात्रभर काल, दुरून कुणी, साद देत होते
फिरफिरुनी, जवळी कुणी, भास होत होते
फिरफिरुनी, जवळी कुणी, भास होत होते
चंद्र होता की तो खट्याळ वारा
शीळ हलकी घालत वाहणारा
तो-पहा उघडी कवाड, उडवी पडदे
का उगा मांडलाहे छळ हा कोणी
ये जरा थांब येऊन मज समोरी
जे-का व्हायचे ते, आपुल्यात घडूदे
की असे खेळच हा माझ्या मनीचा
घालविण्या वेळ तो एकलेपणीचा
छंद हा रोजचा मजला जडूडे
No comments:
Post a Comment