की?

चंद्राचा  मंद  प्रकाश  की  तुझ्या  चेहऱ्याची  तजेलता

बावरल्या  हरणीचे  पळणे  की  तुझ्या  डोळ्यातली चंचलता

फुलपाखराचे  सहज  उडणे  की  तुझे  असे  बागडणे

वाऱ्याची  जराशी झुळूक  की  तुझे  उगी  गुणगुणणे

अंगावरून  मोरपीस  फिरणे  की  तुझा  हलका  स्पर्श

पाण्यावर  तरंगणाऱ्या  लहरी  की  तुझ्या  मनातला  हर्ष

जाईच्या  फुलांचे  कोमेजणे  की  तुझे  उगी  हिरमुसणे

काचेच्या  बांगड्यांचे  किणकिणणे  की  तुझे  निखळ  हसणे

मुग्ध  मी  मोहित  मी  की  कल्पनेत  मन  रंगलेले

सत्य  तू  असत्य  तू  की  स्वप्न  जागेपणी  पाहिलेले

 सुरेश नायर

२००६

तू अशी स्वप्नात माझ्या

तू  अशी  स्वप्नात  माझ्या  सारखी  येऊ  नको

येउनी  रात्रीस  माझी  झोप  तू  नेऊ  नको

चांदणे  होऊन  माझे  अंग  तू  जाळीस  का

दूर  राहुनी  उभी  माझी  चिता  पाहू  नको

होऊनी  विषकन्यका  ओठास  या  चुंबीस   का

प्राशुनी  ते  विष  मी  झुरता  अशी  हासू  नको

मांडला  हा  डाव  तू  माझेच  होई  खेळणे

टाकुनी  फासे  अशी  हा  खेळ  तू  खेळू  नको

सुरेश नायर

चारोळ्या - पान तीन

सुखाच्या  कल्पना

प्रत्येकाच्या  निराळ्या

कुणाला  गुलाब हवा

कुणाला  बकुळीच्या  कळ्या

शेकडो  श्वासांपैकी

तेवढेच  आठवतात मला

जेव्हा  जेव्हा  त्यातून

तुझा  गंध  आला

तुझा  गंध  घेऊन  येतो

वारा  हा  बेभान

पावलांना  मग  पंख  फुटतात

शोधते  रानोरान

वाऱ्याचा  वेगही  कधी

सहज  मंदावतो

तुझ्या  गंधाने  वेडा

तोही   छंदावतो

  

दुख्खामध्ये   डोळ्यांनी

एवढे  अश्रू  गाळले 

की सुखाकरता थोडे

आनंदाश्रूही  नाही  उरले

माझ्या  गुणांचं  कौतुक

तुला  कधीच  नव्हतं

सोडून  जाताना  कारण  मात्र

माझ्या  अवगुणांच  होतं

प्रत्येकाच्या  कपाळी  म्हणे

भाग्य  लिहिलेलं  असतं

आठ्या  पडून  म्हणूनच  ते

चुरगळायचं  नसतं 

तुझ्या  समवेत  कळलेच  नाही

रात्र  कशी  सरली

समयीची  ज्योतही आता

हलकेच  पेंगू  लागली

सारं  काही  विसरायचं

मनात  ठरवतो  कधी

तेवढं  मात्र विसरतो

बाकी  आठवे  सर्वकाही

कोरड्या  अर्थशून्य  जगात

एक  तुझा  स्पर्श  ओला

ओसाड  माळावरच्या  बाभळीला

बांधलेला  जणू  झूला

रात्रीची  झोपही

तूच  दूर  सरली

पहाटेची  स्वप्नही

तुझ्या  मिठीत  विरली

सहज  तुझे  पाठीशी येऊन

कानाशी  फुंकरणे

फुलपाखरू  होऊन  मनाचे  मग

अलगदसे  उडणे

कधी  तुझा  स्पर्शही  मला

मोरपिसापरी  भासे

आताशा  तुझे  श्वासही

वाटतात  जणू  उसासे

सत्यही  कधी  कधी

स्वप्नापरी  भासतं

खरं  मानायला  माझं

मन  तयार  नसतं

पौर्णिमेचा  चंद्र  जसा

निळ्या  तळ्यात  तरंगतो

तुझा  चेहरा  तसा

माझ्या  डोळ्यात  हासतो

‎चारोळ्या‎ - पान दोन

गालावरून  कधी  तुझ्या

आसवांचे  ओघळणे

हेही  एक  रूप  तुझे

भासते  लोभसवाणे

देहरूपी  सतारीला

हृदयाची  एक  तार

रात्रंदिवस  छेडी  जणू

श्वासांचा  गंधार

माझ्या  मृत्यूवर  माझा

राग  मुळी  नसावा

मात्र  एक अश्रू तेव्हा

डोळ्यात  तुझ्या  असावा

चारचौघात  तुला पाहूनही

न  पाहिल्यासारखं  करते

एकांतात  मात्र  तू  नसतानाही

तुलाच  पाहत असते

तू  जवळी  असते

भान  मला  नसते

क्षण  क्षण  जाती  कसे

रात्र  कशी  सरते

सारेच सुखाचे  सोबती

दुख्खात  कुणीच  नसते

प्रकाशातली  सखी  सावलीही

अंधारात  सोबत नसते

प्रेमातले  रुसवे  फुगवे

सागरासारखे  असावे

ओहोटीला  दुरावा  जरी

भरतीला  मागे  फिरावे

स्वर्गलोकीचा  प्राजक्त

पृथ्वीवर  उभा  असतो

आसवांची  फुले  करून  का

ढाळीत  सदा  असतो?

माणसे  तशीच  राहतात

युग  फक्त  सरते

महाभारतातली  द्रौपदी

कलियुगातही  झुरते

‎चारोळ्या‎ - पान एक

लिहावे  म्हणतो  काही

पण  सुचत  काही  नाही

माझ्यावाचून  अपुरा  तू

प्रेरणा  सांगून  जाई

माझ्या  हृदयाची  स्पंदने

तुझा  हळुवार  श्वास

प्रणयी  संगीताचा  जणू

एक  नवा  आभास

तुझी  जागा  मनामध्ये

अपुरीच  राहिली

फुल  खुडलेल्या देठाला का

कधी  पुन्हा  कळी  आली?

लोचनिचे  शब्द  माझे

तूच  घ्यावे  जाणुनी

शब्द  जाती  दूर  दूर

स्पर्शिता ही लेखणी

दृष्ट  लागण्याजोगी

तुझ्या  गालावरची  खळी

जपून  ठेव  जशी  काही

मोगऱ्याची  कळी

रात्री  कधी  कळीचे

उमलून  फुल  झाले

आरशात  पाहताना

मी  यौवनात  आले

पत्रातल्या  शब्दांना

अर्थ  मुळी  नसतात

रिकाम्या  जागा  तेवढ्या

काही  सांगून  जातात

आताशा  डोळ्यात

आषाढ  मेघ  येऊन  वसलाय

मनात  मात्र  माझ्या

वैशाख  वणवा  पेटलाय

रात्रभर  जागून  चंद्राने

चांदण्यांचे   पीक  राखले

पहाटेस  मात्र  सूर्याने

सारेच  चोरून  नेले

नियती

'बंद ओठांनी निघाला' ह्या सर्वसाक्षी चित्रपटातील गीताच्या चालावर रचलेले गीत. ऐकण्यास इथे क्लिक करा

गीत  ओठातून  येता  सूर  माझा  हरवला

घोट  एखादाच  घेता  जाहला  पेला  रिता

चाललो  होतो  सुखाने  घेत  वळणे  एकला

टाकुनी  मागे  दऱ्या  अन  पर्वतांच्या  शृंखला

तोच  एका  वादळाने  मार्ग  माझा  रोखला

गीत  ओठातून  येता  सूर  माझा  हरवला

गवसले  होते  मला ते  साठ्वूनी  ठेविले

पण  एका  क्षणात  सारे  मजपासून  दुरावले

कोण  मी?  हिशेब  सारा  नियतीने  हा  मांडला

गीत  ओठातून  येता  सूर  माझा  हरवला

सुरेश नायर

१९९६ 

जीवनी तू भेटलीस मला

(हे  गीत  जगजीत  सिंग  यांच्या "तुमको  देखा तो  ये  खयाल  आया"  या  गीताच्या  चालीवर  रचले  आहे. ऐकण्यास इथे क्लिक करा)

हर्षभावांचा  झुलतोय  झुला

जीवनी  तू  भेटलीस  मला 

कोरडे  अर्थशून्य  होते  सारे

तोच  जाणवला  तुझा  स्पर्श  ओला

जीवनी  तू  भेटलीस  मला 

शब्द  नजरेचे  अर्थ  भावांचे

लक्ष  रचना  अशा  रचिल्या  गेल्या

जीवनी  तू  भेटलीस  मला 

गुंफता  हात  गात्र  हे  स्फुरले

रात्र  सरली  सौख्यदिन  आला

जीवनी  तू  भेटलीस  मला 

सुरेश नायर

प्रियकर

 देखता  लोचनी, गुंफलो  वचनी

गेलो  हरपुनी पाहता तुला

सोडून जगाला, विसरून स्वतःला

तुझाच  झाला प्रियकर  हा

तृषित मनात, आनंदतुषार

आनंदघन कि बरसला

पहिल्या प्रीतीची, पहिली सर

पालवी पहिली ये बहरा

  

सुरेश नायर

प्रीत

श्रीरंगाने  मारला  खडा

घट  शिरीचा  फुटला

नखशिखांत  भिजले,  पुरी  मी 

तोलही  माझा  सुटला

यमुनातीरीच्या  वाळूवरती

पडले   कशी   कळेना

जाऊ  कशी  आता  घरी  मी

असह्य  या  वेदना

गर्द  रान  हे  दाट  सभोती

संध्येच्या  वेळेला

अडले  कशी  मी  या  एकांती

सखीही  ना  संगतीला

श्रीरंगाला   मग   पाहवेना

दीनवाणी  मम  स्थिती

उचलून  घेता  बाहुत  त्याच्या

बहरून  आली  प्रीती

या  प्रीतीचे  रूप  चिरंतन

युगायुगांची   बाधा

लक्ष  गौळणी  गोकुळी  जरी  का

एकच  वेडी  राधा

सुरेश नायर

(१९८९)

पश्चिमेला सूर्य ढळला

'तिन्ही सांजा सखे मिळाल्या' जेव्हा मी पहिल्यांदा ऐकलं त्यावरून हे गीत सुचलं. सुरुवात जरी तशी असली तरी पहिल्या ओळीनंतर चाल बदलते. 

पश्चिमेला सूर्य ढळला

दही दिशा अंधारल्या

नभी तारका उगवल्या

गार वारा कुठून आला

कुणी माझ्या मनास ऐसा

हळुवार स्पर्श केला 

जाई जुई उमलल्या

रातराणीस कैफ चढला

गंध चोहीकडे पसरला

मनी माझ्या तरंग उठला

छाया वृक्षतृणांच्या

झाल्या दाट काळ्या

सागर हा शांत झाला

परी लाटा मनी उसळल्या

Twilight

Slowly the sun is hiding

Behind the mountain peaks

The twilight light is resting

Over the tops of trees

The doves and the sparrows

Are returning to their nest

The rabbits in their burrows

In peace, are taking rest

The flowers fall silent

Below the trees they lie

Their sweet, mild fragrance

Is filling the air with joy

Soon the night will join

With darkness in the woods

Alone the moon will shine

In sky clear of clouds

Suresh Nair

1987